Άπνοια (συλλογή)

[Δείγμα συλλογής στίχων με θέμα τη θλίψη του θανάτου.
Στίχοι: TooMoon]


Ο θάνατος της αγαπημένης

Φεύγει η βροχή
Φεύγει για πάντα γλιστράει
Απ’ το κλαδί
Φεύγει στη θάλασσα πάει
Κι είναι αρμυρό
Αχ το νερό , Παναγιά μου
Και δεν μπορώ
Πια να σας βρω δάκρυά μου

Τρόπο να μπει
Mες το κοχύλι τ’ αστέρι
Βρήκε η ζωή
Mα όταν βραδιάσει δεν ξέρει
Ποιος το νερό
Mε το φεγγάρι θα ντύσει
Αφού αυτή
Ποτέ πια δε θα γυρίσει

Φεύγει η βροχή
Μένει αέρας και άμμος
Πέτρα-σιωπή
Ένας αιώνιος γάμος
Είναι λευκό
Το νυφικό που φοράει
Μαύρο κακό
Μέσα στη γη την κρατάει



Πικρή γιορτή

Κουστούμι εσύ φοράς
Πικρή γιορτή

Είναι το δέρμα
Χλωμό χαρτί
Και κρύα
Φυλακή

Είναι το τέρμα
Και πίσω δε
Γυρίζει
Η σιωπή

Είναι τα μάτια
Του κόσμου σου τα μάτια
Του κόσμου μου κομμάτια
Που μάζευες εσύ

Λουλούδια εσύ φοράς
Πικρή στιγμή

Και δεν σκεπάζει
Με χώμα
Ούτε κλείνει
Τούτη η γη

Δε σκοτεινιάζει
Ακόμα
Δεν κυλάει
Ούτε στιγμή

Αφού κι ο χρόνος
Σταμάτησε
Κι ο πόνος
Της μοίρας μου ο δρόμος
Ζητάει αναβολή



Αντίο φίλοι

Αντίο φίλοι, συντροφιά αγαπημένη
Δεν περιμένει αυτή η σελίδα
Να γράφει τέλος στο βιβλίο μου την είδα
Μακριά με παίρνει με το μαύρο της στυλό

Αντίο φίλοι και εσύ αγαπημένη
Πού ήσουν κρυμμένη ούτε που είδα
Έχτιζα μέσα μου τα δάχτυλα του Μίδα
Πέταγα χρόνια σε παλάτι αδειανό

Αντίο όλοι, εσείς της μοίρας μου συμπαίκτες
Του χρόνου κλέφτες που εδώ τελειώνει
Ό,τι πια μένει όταν ο θάνατος ζυγώνει
Είναι δυο λόγια ειλικρινά σα ρωτηθώ

[ρεφρέν]
Τα φύσηξα και όλα
Σβηστήκαν τα κεράκια
Δεν ήξερα όμως τότε
Να ευχηθώ σωστά
Χωρίς αγαπημένη
Να με κοιτάει στα μάτια
Κλειστά είναι τα δώρα
Και άδεια τα κουτιά


[Αρχείο συλλογών: http://toomoonrecords.blogspot.com/2008_07_01_archive.html]