Ένα μήλο κομμένο στη μέση (συλλογή)

[Δείγμα συλλογής στίχων με θέμα το χωρισμό.
Στίχοι: TooMoon]


Έπεσαν τα ρολά

Έπεσαν τα ρολά και ποιος φυσάει;
Κάποιος φυσάει τα κύματα να πουν τι ώρα πάει,
να δείξουν ακριβώς για ποια χτυπάω
μαύρη καμπάνα στην καρδιά.
Αγέρα απόψε θα μου πει πως την πονάω.
Το πλοίο έστριψε.

Έκλεισαν τα ρολά και ποιος γεμίζει;
Κάποιος γεμίζει τα κύματα νερό και τα χωρίζει.
Του πλοίου ήρθε ηχώ σε δύο δόσεις
που πνίξανε την αμμουδιά.
Φεγγάρι απόψε θα μου πει μη με προδώσεις.
Το πλοίο έφτασε.

Έριξαν τα σχοινιά και ποιος χτυπάει;
Κάποιος χτυπάει, τηλέφωνα δονούν μα δε μου πάει
εγώ στ’ ακουστικό να καθαρίσω
ξανά τη θέση μου δειλά.
Καρδιά μου απόψε θα μου πεις πως θα χωρίσω.
Το πλοίο άδειασε.

Έλυσαν τα σχοινιά και ποιος ζορίζει;
Κάποιος ζορίζει τα στόματα να πουν ό,τι ορίζει
μια βάρκα στο νερό χωρίς λιμάνι
που δεν τη φτάνουν τα σχοινιά.
Το ψέμα απόψε θα μου πεις σε εμάς δεν πιάνει.
Το πλοίο έφυγε.



Σκάρτο βήμα

Σκάρτο βήμα θα πατήσω
Κόντρα πάλι στο ρυθμό
Πως σε έχω θα νομίσω
Και μετά θα πληγωθώ

Κι αν τα λόγια στο τραγούδι
Λένε «πιάσε με!»
Τα πεισματικά σου χείλη
Λένε «άσε με!»

Το ποτήρι θα γεμίσω
Στο κρασί του θα πνιγώ
Το κορμί σου αν δεν κρατήσω
Βάρκα στον ωκεανό

Κι αν το όνειρο βουλιάξει
Τότε άσε με
Μα αν το θες να είσαι εντάξει
Έλα πιάσε με

Σκάρτο βήμα θα πατήσω
Κόντρα πάλι στο ρυθμό
Το κορμί σου θα διασχίσω
Μόνος μου από καιρό



Απ’ το τηλέφωνο δε γίνεται

Για πες μου στ’ αλήθεια μια αλήθεια
Μην κλείνεις με ψέμα δειλό
Καλύτερα λες για τους δυο μας
Μα μόνος μονάχα εγώ

Στο διάολο οι αναλύσεις
Δε ζήτησα λογαριασμό
Στη βάρκα την ίδια οι δυο μας
Και φταίμε σε όλα κι οι δυο

Στο κλείνω, το σήμα δε φτάνει
Δε λέει όσα θέλω να πω
Τα σώματα πάντα των δυο μας
Μας έλεγαν τι είναι σωστό

Στο κλείνω και έρχομαι τώρα
Δεν κάνω ούτε ένα λεπτό
Και φρόντισε να ’μαστε οι δυο μας
Μη γίνει κανένα κακό



Δυο μάτια ξεβαμμένα με tequila

Δυο μάτια ξεβαμμένα με tequila
Δαγκώνουν το κραγιόν
Και λεν κοφτά, «λοιπόν,
Σ’ ακούω, μίλα!»

Δυο μάτια πεταμένα στο αμάξι
Γυρίζουν το κλειδί
Και σπάει η σιωπή
«Δεν είσαι εντάξει!»

Δυο μάτια θολωμένα στο τιμόνι
Γλιστράνε στη στροφή
Και βγάζουν μια φωνή
«Εδώ τελειώνει!»

Δυο μάτια κουρασμένα απ’ το γκάζι
Φρενάρουν απαλά
Και λεν συλλαβιστά
«Κοίτα χαράζει!»



Άσπρο σεντόνι

Άσπρο απ όλα στα χέρια σεντόνι
Που δεν το στρώνει κανείς
Μοιάζει η αγάπη μετά τη συγνώμη
Που δε χωράς για να μπεις
Ή δεν ξέρεις αν το θέλεις…

Πάντως φεγγάρι στ αλήθεια δεν είναι
Αν δεν κοιτάει κανείς
Θάλασσα μαύρη στα μάτια σου είμαι
Ή δυο σταγόνες βροχής
Που το χώμα θα ξυπνήσουν…

Κάποιος να στρώσει ξανά το τραπέζι
Για τον αφέντη καιρό
Που τις καρδιές μας στο πάτωμα παίζει
Σα ματιασμένο μωρό
Που μισεί χωρίς να φταίει…

Πόλη κλεισμένη με λέξεις σαν τάφρος
Και ορκισμένο φρουρό
Πλένω τα χέρια με κύμα και βράχο
Να περιμένω μπορώ
Γιατί ξέρω πως υπάρχεις…


[Αρχείο συλλογών: http://toomoonrecords.blogspot.com/2008_07_01_archive.html]