Κάτι πνιγμένα σ αγαπώ

Μικροί ανεμοστρόβιλοι
Χτυπάνε την καρδιά
Και σκίζουν σαν πανί
Το στήθος σου

Της πλάτης σου οι σπόνδυλοι
Γεμίζουν με φωτιά
Και λιώνεις σαν κερί
Στον ύπνο σου

Τα χείλη σου στην έκσταση
Μουδιάζουνε πολύ
Κι ανοίγει απαλά
Το στόμα σου

Μικροί σεισμοί σε έξαρση
Ανοίγουνε τη γη
Που κρύβεται ψηλά
Στα πόδια σου

Όσο ζητάει
Αυτό το σώμα αγκαλιά
Τόσο πονάει
Μες τα σεντόνια τα μονά
Και ανασαίνει με ρυθμό
Κάτι πνιγμένα σ αγαπώ
Κάτι πνιγμένα σ αγαπώ
Όπως παλιά