Ακρίδες, άρχοντες κι οι ίδιοι αιρετοί

Όταν ρημάξαν οι ακρίδες το χωριό
Κάποιοι την πιάσανε αμέσως την ουσία
Αν μας χορταίνανε με στάρι δανεικό
Θα 'χαν επάνω μας για πάντα εξουσία

Όπως κατάλαβες, το κόλπο είναι παλιό
Που κάποιοι φρόντισαν και μάζεψαν τους σπόρους
Και τους αλλάξαν με χαρτάκια σαν κι αυτό
Που τους τα δίνουμε πληρώνοντας τους φόρους

Όσοι κατάλαβαν που πήγαινε η δουλειά
Αγωνιστήκανε τα πράγματα ν' αλλάξουν
Μα τους κυνήγησε το πλήθος σα σκυλιά
Γιατί φοβήθηκε τα δάνεια μην πάψουν

Όπου κατάντησε η βλακεία αρετή
Το τι ψηφίζουμε δεν έχει σημασία
Ακρίδες, άρχοντες κι οι ίδιοι αιρετοί
Ξέρουν πως θα χουνε για πάντα ασυλία...

3 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Για πάντα; Όχι και για πάντα - στο χέρι μας είναι.. Όπως και να 'χει έγραψες πάλι φίλε.. Γιατί να μην υπάρχει ένας Λοΐζος να το μελοποιήσει;

Ανώνυμος είπε...

Λοΐζος??!! Κύριε πρέσβη με κακομαθαίνετε..! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Ιδιοσυχνότητα είπε...

Καταπληκτικό φίλε, μου άρεσε πάρα πολύ!