Κατακόκκινα γράμματα (συλλογή)

[Δείγμα συλλογής στίχων με θέμα τον απόλυτο έρωτα.
Στίχοι: TooMoon]


Το πρώτο μας πρωί

Ψάχνω στο μαξιλάρι μου τις βραδινές σου ανάσες
Και στα λευκά σεντόνια μου που μου ‘δινες φιλιά
Εδώ είναι λίγο πιο ζεστά, τα μάγουλά σου θα ‘χες
Σκύβω στις ζάρες και φιλώ του στήθους την ελιά

Σηκώθηκες και φύσηξε, μαζεύεις τα μαλλιά σου
Δίνεις πιο φως στο δέρμα σου, πιο αίμα στην καρδιά
Αχ να κυλούσα σα ζεστό νερό στα δάχτυλά σου
Σταγόνα στον καθρέφτη σου που τώρα μου γελά



Βύθισμα αργό

Στην ξανθιά σου θάλασσα
Κόκκινο νησί
Πριν από τις ζάρες του
Στο σεντόνι εσύ

Κύματα απαλά
Βάρκα σας εγώ
Χέρια στα πανιά
Ρότα στο βυθό

Κάτω από το άγγιγμα
Τρέμει η κουπαστή
Το φιλί στην πλάτη σου
Φέρνει υποταγή

Χρώματα ξανθά
Κόκκινος εγώ
Χέρια στα βουνά
Βύθισμα αργό



Ερωτικό

Λέξεις κατάρτια θ’ ανεβώ
Αστέρια να κρεμάσω
Με μιαν ανάσα και πηλό
Γοργόνα να σε πλάσω

Πλένεται η νύχτα με κρασί
Τα σώματα ζυμάρι
Τα κύματα μια μουσική
Υπόκωφη στ’ αμπάρι

Τρέμει στο χάδι η κουπαστή
Κλειδώνει το τιμόνι
Και το φεγγάρι γιασεμί
Με φως λευκό σεντόνι

Δίνει το στήθος η αμμουδιά
Θηλάζουν οι χειμώνες
Κάνουν ρεσάλτο στα κορμιά
Κουρσάροι κι αμαζόνες

Δυο νήματα στον ουρανό
Κρατάνε το φεγγάρι
Δυο ξύλα στον ωκεανό
Ζηλεύουν όλοι οι φάροι



Ευχή

Μες της αυλής τα γιασεμιά
Να κλεφτούμε ξανά
Με γεμάτο φεγγάρι
Και τα ξανθά σου τα μαλλιά
Να φουσκώνουν αργά
Της καρδιάς το ζυμάρι

Πριν τραγουδήσουν τα πουλιά
Να ακουστούν τα φιλιά
Που κολλάνε στο στόμα
Και του Απρίλη η δροσιά
Που στην πλάτη κυλά
Να ζητά λίγο ακόμα

Όλης της γης τα πρωινά
Να ξυπνούν αγκαλιά
Στο δικό μας σεντόνι
Και κάθε μέρα να φορά
Τη δική μας φωτιά
Σ’ ένα φως που τυφλώνει

[ρεφρέν]
Πέφτει σα δάκρυ που κυλά
Στη νύχτα μας το αστέρι
Κι ώσπου να σμίξουμε ξανά
Τι εύχομαι το ξέρει



Στην Κ

Ο ήλιος προβάλλει
Κι η μέρα εκβάλλει
Στο δέλτα του χρόνου με εσένα και φως
Ο πόθος ξαπλώνει
Στο ίδιο σεντόνι
Στην άκρη του κόσμου εσύ είσαι ο βυθός

Η νύχτα μας φέρνει
Δροσιά τυλιγμένη
Σε μαύρο μαντήλι μ’ αστέρια πλεχτό
Στα ξύλα γερμένη
Η φωτιά ανασαίνει
Αέρα στα χείλη με λέξεις ζεστό

Οι πόλεις θ’ αφήσουν
Τα φώτα να σβήσουν
Οι δρόμοι τους είπαν πως είσαι εδώ
Ο χρόνος τεντώνει
Χορδές και απλώνει
Τ’ απέραντο σύμπαν στον έρωτα αυτό

[ρεφρέν]
Τα φιλιά σου τα μαζεύουν
Σε λιβάδια αγκαλιές που χορεύουν
Το κορμί σου ταξιδεύουν
Τα κύματα απαλά


[Αρχείο συλλογών: http://toomoonrecords.blogspot.com/2008_07_01_archive.html]