Aς τον να πέσει στα βαθιά...

Μ όνειρα δήθεν στο μυαλό και αυταπάτες
βρίσκεις πια κόντρα τον καιρό και ψάχνεις πλάτες
για να γλιτώσεις το χαμό

Ένα ανθρωπάκι είσαι χαζό και κακομοίρης
μας το χεις ρίξει στο μελό που σαι μπατίρης
κι εσύ δε φταις ούτε για αυτό...

Τώρα απορείς, τώρα ρωτάς κι αναρωτιέσαι
μα θα στο πω έτσι απλά "βρε δε γαμιέσαι!"
μικρή λευκή περιστερά...

Εσύ δεν ήσουν ξιπασμένος τόσα χρόνια
δεν υποστήριζες τους άλλους στα μπαλκόνια
που ξέραν κάθε λαμογιά;

Εσύ δεν έλεγες αυτάρεσκα με γέλιο
πως συνομώτησε το σύμπαν του Κοέλιο
για να μαστε εμείς καλά;

Τώρα κατέβηκες κι εσύ μες στις πορείες
και αγανάκτισες δυο βράδια στις πλατείες
κι είπες μπουρδέλο τη Βουλή

Αυτά αγόρι μου τα κάνουν στον καιρό τους
που χουν το δίκιο και το χρόνο στο πλευρό τους
και είναι η άνοιξη φθηνή

Τώρα ο πόνος έχει έρθει και θα μείνει
ο χρόνος έκανε τον κύκλο και αφήνει
μόνο τη γνώση για μετά

Πες στον επόμενο που θα ρθει κι είναι γιος μου
να χτίζει όνειρα στην άκρη αυτή του κόσμου
κι όχι καριέρες και μπετά

Πες του στις τράπεζες να δίνει μόνο αίμα
Μόνο τη γνώση να δανείζεται και τέρμα
δικαιολογίες και λοιπά

Πες του η Πόλις του Καβάφη είναι εντός μας
κι ο πιο μεγάλος μας εχθρός, ο εαυτός μας
κι ας τον να πέσει στα βαθιά...